การปรับปรุงนโยบายการจัดเก็บสินค้าคงคลังของกันชนหน้า สำหรับผู้จัดจำหน่ายชิ้นส่วนอะไหล่ยานยนต์แห่งหนึ่ง

Abstract

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงนโยบายการจัดเก็บสินค้าคงคลังของกันชนหน้าสำหรับผู้จัดจำหน่าย ชิ้นส่วนอะไหล่ยานยนต์แห่งหนึ่งให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น ซึ่งปัจจุบันบริษัทกรณีศึกษาประสบปัญหาสินค้าคงคลัง มากเกินไปในสินค้าบางรายการจนเกิดต้นทุนจม แต่สินค้าบางรายการกลับมีคงคลังน้อยเกินไปจนทำให้สินค้าขาดมือไป บางช่วงเวลา ส่งผลให้ระดับความพึงพอใจของลูกค้าลดลง ปัญหาเหล่านี้เกิดจากการมีปริมาณของสินค้าคงคลังไม่ เหมาะสมกับความต้องการ จากการสำรวจพบกว่าบริษัทกรณีศึกษาใช้วิธีการพยากรณ์แบบนาอีฟ ซึ่งมีความผิดพลาดสูง (MAPE 38%)และมีการจัดเก็บสินค้าคงคลังสำรอง (Safety Stock) ที่ไม่คำนึงถึงความแปรปรวนหรือการกระจายของอุปสงค์ ทำให้ปริมาณสินค้าคงคลังที่ต้องจัดเก็บ (Inventory Target) เมื่อเทียบกับความต้องการใช้ต่อเดือนสูงถึง 5.2 เท่า งานวิจัยฉบับนี้แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกได้มุ้งเน้นความแม่นยำ ของการพยากรณ์โดยเปรียบเทียบระหว่าง วิธีการปัจจุบันกับวิธีค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่อย่างง่ายวิธีปรับเรียบเอกซ์โพเนนเชียลแบบโฮลท์และวิธีบอกซ์–เจนกินส์ส่วนที่สองเป็นการปรับปรุงนโยบายสินค้าคงคลังให้มีความเหมาะสม โดยทำการวิเคราะห์ลักษณะของสินค้า รูปแบบของอุปสงค์และอุปทาน รวมถึงจุดอ่อนของนโยบายปัจจุบันที่ควรปรับปรุง โดยใช้ปริมาณของสินค้าคงคลังที่ต้องจัดเก็บ (Inventory Target) และความสามารถในการจดั ส่งสินคา้ให้แก่ลูกคา้ (% Allocation) เป็นตัววัดประสิทธิภาพของวิธีการทั้งก่อน และหลังการปรับปรุงโดยเปรียบเทียบกับยอดขายจริงย้อนหลังตั้งแต่ เดือนมกราคมถึงเดือนธันวาคม 2559 ผลการวิจัยพบว่า การพยากรณ์ด้วยวิธีการบอกซ์–เจนกินส์หรือ ARIMA ด้วยตัวแบบที่ต่างกันและจำนวนเดือน ของข้อมูลยอดขายที่ใช้แตกต่างกันซึ่งขึ้นอยู่กับลักษณะของอุปสงค์ทำให้สินค้าทุกรายการที่เลือกใช้เป็นตัวแทน มีความคลาดเคลื่อนอยู่่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้โดย MAPE≤20% และได้นโยบายคงคลังที่เหมาะสมมากยิ่งขึ้น คือ นโยบาย Base Stock Level ซึ่งทำให้ปริมาณสินค้าคงคลังที่ต้องจัดเก็บลดลงโดยมีปริมาณสินค้าคงคลังที่ต้องจัดเก็บลดลงจาก 5.2 เหลือ 4.0 เดือน และรักษาความสามารถในการจัดส่งสินค้าให้แก่ลูกคา้โดยเฉลี่ยแต่ละเดือนอยู่ระหวา่ ง 81-100%